WYBÓR...
...bywa rzeczą baaaardzo trudną...

albo rybka - albo... królik czyli co zrobić, aby zostać tym jednym,
jedynym, najukochańszym futrzakiem...
       
 
     Cóż, w dzisiejszych czasach, gdy konkurencja innych futrzaków jest bardzo duża, a i króliczych ras jest całe mnóstwo, zagadnieniom związanym z właściwym zaprezentowaniem się jako ten JEDYNY UPRAGNIONY KRÓLICZEK postaram się parę zdań poświęcić.

     Tak, około 1000 lat temu wszystko było zdecydowanie łatwiejsze. Istniała jedna rasa królików; takie trochę pół-dzikie, o umaszczeniu "aguti", kicające stworzenia. Lecz dwunogi, skłonne niezwykle do eksperymentowania postawiły sobie za zadanie urozmaicić nieco króliczy ród. Na drodze wieloletniej selekcji i wielokrotnego krzyżowania do dnia dzisiejszego wyhodowano ponoć przeszło 100 ras uszoli. Wskutek ludzkich działań różnimy się między sobą wielkością, kształtem, umaszczeniem, długością włosa a także charakterem i temperamentem. Wprawdzie po największym naszym kuzynie, dorastającym do 15 kg wagi przy długości ciała bliskiej 1,5 m, olbrzymie andegaweńskim pozostały już tylko wspomnienia, to i tak między najmniejszym i największym przedstawicielem króliczego gatunku różnica w wadze ciała jest blisko 9 -krotna.
I tak wyróżniane są rasy:
- duże,
- średnio-duże,
- małe.
Ale oprócz wielkości stosuje się również inne kryteria różnicowania króliczych ras.
Z punktu widzenia gospodarczego królicze rasy dzieli sią na:
- użytkowe,
- amatorskie.
No cóż, rasy użytkowe mają zaspokajać podstawowe potrzeby hodowców i dzielą się na:
- mięsne (czyli króliczki mają być skonsumowane przez ich opiekunów),
- mięsno-futerkowe (oprócz mięska króliczek musi oddać swe futerko),
- futerkowe (hodowane ze względu na atrakcyjne skórki),
- wełniaste (strzyżone 3 - 4 razy w roku ze względu na długą, jedwabistą sierść nadającą się do przędzenia).
Rasy amatorskie służą za to przyjemności posiadania królika jako takiego, powstały wskutek intensywnych prac hodowlanych, których celem było otrzymanie wyjątkowego umaszczenia futerka lub wielkości króliczka.

Rasy duże reprezentują m.in. następujące króle:

- olbrzym belgijski (zwany też flandryjskim), pochodzący z Belgii, gdzie były już hodowane w I ćwierci XIX wieku; futrzaki te są ponoć największymi z obecnie znanych ras i mogą osiągać wagę do 7 kg; umaszczenie mają szarobrązowe, chociaż spotyka się odmiany czarne, albinotyczne (białe) i brązowe;

- olbrzym srokacz będący w gruncie rzeczy krzyżówką międzyrasową albinotycznych olbrzymów belgijskich z lokalnymi rasami barwnymi, osiąga wagę do 6,5 kg a cechą charakterystyczną umaszczenia są symetrycznie rozmieszczone po obu bokach ciała czarne plamy;

- baran francuski, wyhodowany ok. połowy XIX stulecia, którego przodkami były: baran angielski, olbrzym belgijski i duży królik z Normandii, dorasta do 6,5 kg, ma zawisające słuchy i garbonosy profil głowy, a umaszczenie jego jest szarobrązowe.

Rasy średnio duże mają następujących przedstawicieli:

- francuski srebrzysty (zwany szampańskim) dorasta do 4,5 kg wagi, a wyhodowany został pod koniec XVIII stulecia w Szampanii; zasadnicza barwa okrywy włosowej to srebrzysta (kolor starego srebra) z wariantami czarnym, niebieskim lub żółtym,

- wiedeński niebieski wyhodowany został w okolicach Wiednia pod koniec XIX wieku, a dorasta do 4,5 kg, jego umaszczenie jest jednolicie ciemnostalowe niekiedy z niebieskim odcieniem,

- wiedeński biały wyselekcjonowany został z mutacji królików w okolicach Wiednia, około 1910 roku, śnieżnobiałe futerko i niebieskie oczy to jego cechy charakterystyczne a dorasta do 4 (niekiedy 5 kg) wagi,

- szynszylowaty duży pochodzi z Anglii, gdzie pierwsze osobniki pojawiły sie ok. 1918 roku, okrywa włosowa przypominająca swą barwą szynszylę jest ciemnoszara z ciemniejszym woalem na grzbiecie i ogonie, osiągana waga to 4,5 - 5 kg,

- biały nowozelandzki, jak sama nazwa wskazuje pochodzi on z Kalifornii, gdzie ok. 1910 roku wytworzono pierwsze osobniki tego albinotycznego, z czerwonymi ślepkami, króliczka, osiągającego wagę do 5,5 kg, jego przodkami były biały olbrzym belgijski i zajęczak,

- czerwony nowozelandzki jak i poprzednik pochodzi z Kalifornii, gdzie powstał z krzyżowek miejscowego królika rudego, okrywa włosowa jest rdzawożółte a waga dochodzi do 4,5 kg,

- biały kalifornijski jest wynikiem krzyżowania miejscowych ras z białymi nowozelandzkimi i himalajskimi (po których zostały mu czarne oznaki na głowie, uszach, łapach i ogonie, osiąga do 4,5 kg i ma czerwone ślepka,

- biały duński został wyselekcjonowany w trakcie krzyżowania białego olbrzyma belgijskiego z miejscowymi królikami białymi, na początku XX wieku, jest typowym albinosem o wspaniałym sprężystym futerku, różowych oczach i cielistych pazurkach,

- biały polski średni osiąga zaledwie 4 kg i był współudziałowcem (wraz z białym olbrzymem belgijskim) w stworzeniu odmiany białych popielniańskich, które dorastają do 5,5 kg,

- biały termondzki pochodzi z Belgii gdzie został wyselekcjonowany z białych olbrzymów belgijskich, dorosły osobnik może ważyć do 5,5 kg,

- płowy burgundzki ma jasnoceglastą sierść a dorasta do 4,5 kg wagi, jest rdzennym francuzem,

- hawana ma oryginalne, ciemnobrązowe (prawie czarne) umaszczenie z nieznacznym rozjaśnieniem na brzuszku, dorasta do ok. 4 kg,

- duży biały buskat jest albinosem pochodzącym z Francji, dorasta do 5,5 kg, przodkami jego były: olbrzym belgijski, szampański srebrzysty i angora.

Do ras średnich zalicza się również angorę, charakteryzującą się długą (15 niekiedy do 20 cm długości), sprężystą i jedwabistą sierścią. Waga angorek, które trafiły do Europy na początku XVIII wieku z okolic Morza Czarnego, może dochodzić do 5 kg. Barwą zasadniczą okrywy włosowej jest biel, z ewentualnym odcieniem kości słoniowej. Inne umaszczenie wskazuje na krzyżówki angory z innymi rasami króliczków.
Powrót
Rasy małe, nie osiągające więcej jak 3,5 kg wagi, często traktowane jako typowe rasy amatorskie, to:

- czarna podpalana o bardzo atrakcyjnej barwie futra: głębokoczarne na grzbiecie i bokach, ugroworude na podbródku, podgardlu, klinie na karku, na brzuchu i spodzie ogona; spotyka się również odmiany niebiesko podpalane i brązowo podpalane,

- alaska to rasa królika o czysto czarnej barwie futerka i krótkim włosie okrywowym,

- holenderska ma krótki włos okrywowy i charakterystyczne umaszczenie czarno-białe. Przód, do połowy tułowia jest biały (ale uszy czarne i duże plamy wokół oczu), tył - jest czarny (ale łapy do połowy białe);występują również odmiany barwne: zajęczo-biała, żółto-biała, niebiesko-biała czy żelazisto-biała.

- japoński ma umaszczenie w żółto-czarne pasy, na uszach czasem występuje marmurek, podbrzusze szarobiałe; czasem przekraczają 3,5 kg wagi,

- biały hotot pochodzący z prowincji Calvados we Francji ma lśniąco białe futerko z czarnymi obwódkami wokół oczu,

- srokacz angielski dał początek rasie olbrzymów srokaczy, a różni się od nich wielkością i innym ułożeniem czarnych plam na bokach ciała,

- baran angielski, którego uszy mogą osiągnąć do 70 (!)cm rozpiętości występuje w licznych odmianach barwnych i chociaż dorasta do 4,5 kg wagi zaliczany jest do ras amatorskich,

- zajęczak belgijski nosi taką nazwę ze względu na kształt ciała zbliżony do zająca, umaszczenie ma brązowo-rude z czarnym woalem.

- reks czyli krótkowłosa rasa królika wyhodowana na początku lat 20-tych XX wieku we Francji, charakteryzuje się futerkiem podobnym do pluszu i delikatną budową, kształtem przypominającą zająca; obecnie jest kilka odmian barwnych tej rasy,

- karzełki (proszę nie mylić z miniaturami), które osiągają wagę do 1,5 kg a najczęściej występują w białym futerku i z czerwonymi ślepkami.
Powrót
Króliczki miniaturowe (jest ich podobno około 80 ras) są typowym przykładem zwierzątek wyłącznie hobbystycznych, reprezentują m.in.:

- karzełek polski, którego można uznać za protoplastę wszystkich miniatur, ma białe futerko i czerwone ślepka,

- karzełek mazurski, wyselekcjonowany z karzełków polskich ma ślepka ciemne,

- holenderski jest odpowiednikiem swego większego krewniaka,

- baranek miniaturowy (może dorastać wagą do 3,5 kg) pochodzi w prostej linii od barana francuskiego,

- miniaturowa angorka jest kopią swej większej krewniaczki,

- reks w miniaturze ma również swego dużego odpowiednika...

... miniatury występują w wielu odmianach barwnych - od śnieżnobiałych do kruczoczarnych, włos może być króciótki jak u reksa ale też i długi jak u angorki, grzywiaste formy króliczków noszą miano "lewków", są też trojkolorowe "japończyki".
Prace hodowlane hodowców-amatorów nad otrzymaniem miniaturowych króliczków zapoczątkowane zostały w I połowie XX wieku w Holandii. Ale pierwszym ogniwem w długotrwałym procesie selekcji i miniaturyzacji był jak by nie patrzeć karzełek polski.
Aha, są jeszcze królicze "kundelki", zarówno wśrod królików dużych jak i miniaturek, co wcale nie oznacza, że są to króliczki "gorsze" od swych czystorasowych krewniaków. Takie wielorasowe mieszańce bywają na ogół bardziej odporne na niekorzystne warunki, a pozwalają się kochać i przytulać jak wszystkie króliczki.

To tyle na temat króliczych ras, których wszystkich oczywiście nie opisałam. Ale, będąc dużym czy małym, krótko- czy długowłosym, jednobarwnym czy srokatym, rasowym czy też nie do końca, musimy posiąść umiejętność właściwego zaprezentowania się naszym przyszłym opiekunom. Jaki więc powinien być króliczek, który chce znależć nowy dom?

Czy w hodowli, czy też w sklepie, jeśli chcesz króliczku znaleźć nowy dom, musisz przestrzegać kilku zasad:
- musisz być aktywny i ciekawski otaczającego Cię świata, zainteresowany każdym ruchem w Twoim otoczeniu, ale jednocześnie nie możesz być zbyt płochliwy,
- musisz mieć czyste, lśniące futerko - nie ma prawa być żadnych wstydliwych plam po odchodach na tyłeczku, skokach i omyku,
- Twoje uszy muszą żywo reagować na otaczające Cię dźwięki i nie mogą mieć żadnych zmian u nasady i wewnątrz małżowin,
- błyszczące, czyste, pozbawione jakichkolwiek wycieków i "śpiochów" oczka niech bystro obserwują otoczenie,
- sierść musi być gęsta, bez plackowatych wyłysień, strupów lub łupieżu,
- nosek musi ciekawie chłonąć wszystkie zapachy, czysty, bez kataru i obrzmień śluzówki,
- zdrowe ząbki nie mogą mieć żadnych wad zgryzu,
- musisz oddychać równo i swobodnie, bez ślinienia się i sapania,
- Twoja figura w żaden sposób nie może być zniekształcona,
czyli po prostu musisz być zdrowym króliczkiem.
A jeśli nowy opiekun chce mieć czysto-rasowca, to jeszcze musisz mieć:
- kartę rodowodową i tatuaż w uszach, potwierdzający Twe pochodzenie,
- sylwetkę odpowiadającą wzorcowi dla danej rasy.
     Ja wprawdzie mam kartę rodowodową, miałam tatuaż w uszkach (ale już zarosło), a w sklepie leżałam pod wszystkimi innymi króliczkami, taka była ze mnie "bida". Ale wyrosłam na wspaniałą królicę.
Na to czy jesteś "dziewczynką" czy "chłopcem" wpływu nie masz żadnego, ale dwunogi często na to patrzą. Królicze dziewczyny są bardziej odważne i niezależne, ciekawsze świata i ponoć bardziej skłonne do zabaw i psot. Chłopaki są mniej wścibscy, ale za to podobno bardziej skłonni do znaczenia swego terytorium, no i nie budują gniazd (bo nie miewają ciąż urojonych).

Powrót



w czymś trzeba mieszkać króliczka można oswoić króliczek wymaga troskliwej opieki ciekawe są królicze obyczaje